همه چیز را بلد شده ام خیابانها, کوچه ها... حتی رنگهای چراغ قرمز را اما هنوز هم گم میشوم آدم ها را بلد نیستم...

 

 

دوستت دارم

اگه تو پیشم میموندی غصه هام به سر میومد
اگه تو پیشم میموندی غصه هام به سر میومد
تو یه فانوس واسه دریا تو یه دریا واسه کشتی
میون مسافرا کاش اسم ما رو می نوشتی
واسه خوندن ترانه دیگه بی تو خیلی تنهام
کلاغا...فقط کلاغا میپرن تو شهر رؤیام
واسه ی گذشتن از شب دیگه جرأتی ندارم
نمی تونم دیگه بی تو پا به جاده ها بذارم
اگه تو پیشم میموندی غصه هام به سر میومد
اگه تو پیشم میموندی غصه هام به سر میومد
تو یه فانوس واسه دریا تو یه دریا واسه کشتی
میون مسافرا کاش اسم ما رو می نوشتی
یه روزی یه عاشقی بود واسه چشمای تو میمرد
باد اومد گلاشو دزدید آب اومد زندگیشو برد
تو غلط خوندی و رفتی اشک و آواز شبامو
من درست نوشته بودم همه ی ترانه هامو
اگه تو پیشم میموندی غصه هام به سر میومد
اگه تو پیشم میموندی غصه هام به سر میومد

می خوام که با ترانه هام قفل سکوتو بشکنم 

                                            توام صدامو بشنوی منم صداتو بشنوم 

می خوام بگم تو بهترین ستاره عمر منی 

                                           می خوام بگم که خواستمت تموم دنیای منی 

 می خوام که هر شب واسه تو ستاره هارو بشمرم 

                                            ماه و ستارم واسه چی هرچی تو بگی بشمرم  

می خوام که بغض سینمو دردتو درمون بکنه  

                                            دردمو درمون نکنه شاید که ارومم کنه 

می خوام که با برق نگات خورشیدو ویرون بکنم   

                                            می خوام که با بغض صدات دردو پریشون بکنم 

می خوام بگم عزیز من صبر و قرار من تویی     

                                          صبر و قرار تو منم عمر و نیاز من تویی  

می خوام که خواستن تو رو با گریه فریاد بزنم   

                                          عشق و نیاز این دلو تو سینه فریاد بزنم

می خوام بگم دوستت دارم تموم حرفام همینه 

                                         بگم فقط تو رو دارم تموم رویام همینه

 

  

نظر  

نوشته شده توسط پویا رضایی در یکشنبه 90/12/7 ساعت 10:28 عصر موضوع | لینک ثابت

                                                       هنوز معنای باران نفهمیدم که بر اسمان دلم باریدی

نظر  

نوشته شده توسط پویا رضایی در یکشنبه 89/4/13 ساعت 10:1 عصر موضوع | لینک ثابت

 

 

نظر  

نوشته شده توسط پویا رضایی در جمعه 88/7/3 ساعت 5:34 عصر موضوع | لینک ثابت

بی تو طوفان زده دشت جنونم

      صید افتاده به خونم

                    

                                      تو چه سان می گذری غافل از اندوه درونم؟

     بی من از شهر سفر کردی و رفتی

                           بی من از کوچه گذر کردی و رفتی

                                              قطره ای اشک درخشید به چشمان سیاهم

    تا خم کوچه بدنبال تو لغزید نگاهم

                                .... تو ندیدی

                                                نگهت هیچ نیافتاد به راهی که گذشتم

تا در خانه ببستم دگر از پای نشستم

           گوئیا زلزله آمد ...

                        گوئیا خانه فرو ریخت سر من!

 بی تو در همهمه شهر غریبم

               بی تو کس نشنود از این دل بشکسته صدایی

                                      برنخیزد دگر از مرغک پر بسته نوایی

           تو همه بود و نبودی

                                تو همه شعر و سرودی

                                           چه گریزی ز بر من؟ که ز کویت نگریزم

        من و یک لحظه جدایی ز تو! هرگر نتوانم نتوانم

                                        بی تو من زنده نمانم ... 

***********************************

می روم خسته و افسرده و زار

سوی منزلگه ویرانه خویش

بخدا می برم از شهر شما

دل شوریده و دیوانه خویش

می برم تا که در آن نقطه دور

شستشویش دهم از رنگ گناه

شستشویش دهم از لکه عشق

زین همه خواهش بیجا و تباه

می برم تا ز تو دورش سازم، ز تو ای جلوه امید محال

می برم زنده به گورش سازم، تا از این پس نکند یاد وصال

ناله می لرزد و می رقصد اشک، آه! بگذار که بگریزم من

ز تو ای چشمه جوشان گناه، شاید این به که بپرهیزم من

بخدا غنچه شادی بودم، دست عشق آمد و از شاخم چید

شعله آه شدم صد افسوس، که لبم باز به آن لب نرسید

عاقبت بند سفر پایم بست، می روم خنده به لب خونین دل

می روم از دل من دست بدار، ای امید عبث ای بی حاصل

***********************************************

شما ای خاطرا کهنه و آشفته و درهم خداحافظ

              شما ای قصه های تلخ و دردآلود خداحافظ

                                شما ای کهنه های رفته از یادم خداحافظ

                                     نمی خواهم شما از مردنم کسی را با خبر سازید

نمی خواهم کزین مردن به چشم مادرم اشکی بیارایید

                            نمی خواهم پدر بر هم نهد چشمان بازم را

               و اما نامه ای کوچک که چندی پیش بنوشتم

                            ...

                                         اگر افتد به دست مادرم خواند؟

     نمی خواهم اگر افتد به دست خواهرم اشکی فرو ریزد

                                          اگر افتد به دست دلبرم از دل کشد آهی !!

                         شما ای خاطرات کهنه و آشفته و درهم خداحافظ

 

 

 

به ندای قلبت گوش بسپار
قلبت همه چیز را می داند
چون روح جهان را می بیند
و
یک روز
نزدش
باز
خواهد
گشت

بهانه ی آرامشمان
عطرسبز نگاه تو بود
که از حجم سرخ تبعید
سر می رفت
دریا را
توانِ رو گرداندن از نور نیست
و تو عشق را سزاوارترینی
این همه عطر
این همه نور
این همه زندگی . . .
در هوای تو دریا طوفانی نمی شود

 

نظر  

نوشته شده توسط پویا رضایی در جمعه 88/7/3 ساعت 4:52 عصر موضوع | لینک ثابت

نظر  

نوشته شده توسط پویا رضایی در جمعه 88/5/16 ساعت 3:44 صبح موضوع | لینک ثابت