بی تو طوفان زده دشت جنونم

      صید افتاده به خونم

                    

                                      تو چه سان می گذری غافل از اندوه درونم؟

     بی من از شهر سفر کردی و رفتی

                           بی من از کوچه گذر کردی و رفتی

                                              قطره ای اشک درخشید به چشمان سیاهم

    تا خم کوچه بدنبال تو لغزید نگاهم

                                .... تو ندیدی

                                                نگهت هیچ نیافتاد به راهی که گذشتم

تا در خانه ببستم دگر از پای نشستم

           گوئیا زلزله آمد ...

                        گوئیا خانه فرو ریخت سر من!

 بی تو در همهمه شهر غریبم

               بی تو کس نشنود از این دل بشکسته صدایی

                                      برنخیزد دگر از مرغک پر بسته نوایی

           تو همه بود و نبودی

                                تو همه شعر و سرودی

                                           چه گریزی ز بر من؟ که ز کویت نگریزم

        من و یک لحظه جدایی ز تو! هرگر نتوانم نتوانم

                                        بی تو من زنده نمانم ... 

***********************************

می روم خسته و افسرده و زار

سوی منزلگه ویرانه خویش

بخدا می برم از شهر شما

دل شوریده و دیوانه خویش

می برم تا که در آن نقطه دور

شستشویش دهم از رنگ گناه

شستشویش دهم از لکه عشق

زین همه خواهش بیجا و تباه

می برم تا ز تو دورش سازم، ز تو ای جلوه امید محال

می برم زنده به گورش سازم، تا از این پس نکند یاد وصال

ناله می لرزد و می رقصد اشک، آه! بگذار که بگریزم من

ز تو ای چشمه جوشان گناه، شاید این به که بپرهیزم من

بخدا غنچه شادی بودم، دست عشق آمد و از شاخم چید

شعله آه شدم صد افسوس، که لبم باز به آن لب نرسید

عاقبت بند سفر پایم بست، می روم خنده به لب خونین دل

می روم از دل من دست بدار، ای امید عبث ای بی حاصل

***********************************************

شما ای خاطرا کهنه و آشفته و درهم خداحافظ

              شما ای قصه های تلخ و دردآلود خداحافظ

                                شما ای کهنه های رفته از یادم خداحافظ

                                     نمی خواهم شما از مردنم کسی را با خبر سازید

نمی خواهم کزین مردن به چشم مادرم اشکی بیارایید

                            نمی خواهم پدر بر هم نهد چشمان بازم را

               و اما نامه ای کوچک که چندی پیش بنوشتم

                            ...

                                         اگر افتد به دست مادرم خواند؟

     نمی خواهم اگر افتد به دست خواهرم اشکی فرو ریزد

                                          اگر افتد به دست دلبرم از دل کشد آهی !!

                         شما ای خاطرات کهنه و آشفته و درهم خداحافظ

 

 

 

به ندای قلبت گوش بسپار
قلبت همه چیز را می داند
چون روح جهان را می بیند
و
یک روز
نزدش
باز
خواهد
گشت

بهانه ی آرامشمان
عطرسبز نگاه تو بود
که از حجم سرخ تبعید
سر می رفت
دریا را
توانِ رو گرداندن از نور نیست
و تو عشق را سزاوارترینی
این همه عطر
این همه نور
این همه زندگی . . .
در هوای تو دریا طوفانی نمی شود

 

نظر  

نوشته شده توسط پویا رضایی در جمعه 88/7/3 ساعت 4:52 عصر موضوع | لینک ثابت