از تهِ دل میگم برات شعر قشنگ عاشقی
تا بدونی  دوسِت دارم  قد  گلای رازقی

از تو میگم برای تو از تو که تارو پودمی
از تو یی که دغدغه ی دم به دمِ وجودمی

میخوام بگم  برای تو میزنه  نبض  بودنم
تویی تویی دلیل هر شعر و غزل سرودنم

میخوام بگم شقایقی خوب میدونم که صادقی
برای  قلب  عاشقم  بدو ن شک  تو  لایقی

با اون نگاه روشنت خوب دلمو بردی گلم
با  بردن دلم  برام  دنیا رو آوردی   گلم

هم  نفسِ شکفتنم ، دلیل زنده  بودنم،
بیا  بیا که با تو من قفل سکوتو  بشکنم

لبهای سردو خشک من اسم تورو داد میزنه
خونه ی تاریک  غمم  صدای پاتو  کم  داره‎

تنگه دلم، تنگه دلم، فاصله می کشه  منو
بیا  بمون  کنار من دیگه  منو نذار برو

آخ چه قشنگه روزی که فاصله ها تموم میشه
فصل  جدایی  میگذره، شادیا بادَووم  میشه

دست میذاریم تودست هم، میریم به باغ آرزو
کنار هم جا میگیریم،چِش تو چِشِ هم، رو به رو

مثل دو تا کبوتر از لونه ی غم پر میکشیم
میریم تا خونه ی خدا، به هر کجا سر میکشیم

بهم  میگی  دوسَم داری،بهت میگم  دوست دارم
دوسِت دارم،دوست دارم،دوست دارم،دوست دارم

وقتی  نگاهم  میکنی با اون  چِشای  مخملی،
زنده و فرخنده میشم، میمیرم از خوشی ولی

با گرمیِ  آغوش تو خورشید و از یاد میبرم
دستای داغ و آتیش تنت رو با جون می خرم

چشم میدوزم به اون چِشات،جون میگیرم ازاون نگات
سر میذارم رو شونه هات،تازه میشم با خنده هات

خلاصه می خونم برات شعر قشنگ  عاشقی
تا بدونی  دوسِت دارم  قد  گلای  رازقی