هر که در سینه دلی داشت به دلداری
داد

دل نفرین شده ماست که تنهاست
هنوز

گرچه رفتی برم حسرت روی تو
نرفت

در این خانه به امید تو باز هست
هنوز

روی سردری خونه گل های یاس
بهاری

یادته ازم گرفتی گفتی واسه یادگاری

لای دفترت گذاشتی اسممو زیرش
نوشتی

گفتی تا اخر عمرت اونارو نگه
میداری

عمری رو سر دریمون گل یاس میادو
میره

اما هیچ کی تو دل ما جاتو هیچ وقت
نمی گیره

روزهای رفترو امروز همه رو مرور
می کردم

از توی اون کوچه بازم دوباره عبور
می کردم

انگاری دل دیگه رفته توی اون کوچه
کسی نیست

بو گل های یاس پونه دیگه اون عطر
قدیم نیست

بگو تو این همه سال ها مثل من کسی
رو دیدی

به کسی عاشق تر از من یه جای دنیا
رسیدی

 منو کوچه چشم به
راهتیم ما هنوز همبازیاتیم

هر جای دنیا که باشی توی هر رویا
باهاتیم

ای مهربان تر از برگ در بوسه های باران
بیداری ستاره
در چشم جویباران
آئینه نگاهت پیوند صبح و ساحل
لیخند گاه گاهت
صبح ستاره باران
بازا که در هوایت خاموشی جنونم
فریاد ها
برانگیخت از سنگ کوه ساران
ای جویبار جاری! زین سایه برگ مگریز
کاین گونه فرصت
از کف دادند بی شماران
گفتی:"""""""" به روزگاران مهری نشسته""""""""
گفتم:
"بیرون نمی توان کرد حتی به روز گاران "
بیگانگی ز حد
رفت ای آشنا مپرهیز
زین عاشق پشیمان سر خیل شرمساران
بیش از من و تو
بسیار بودند و نقش بستند
دیوار زندگی را اینکونه یاد گاران
وین نغمه محبت
بعد از من و تو ماند
تا در زمانه باقیست آواز باد و باران
                               

زندگی بودن نیست ! زندگانی
شدن است !!!

نظر  

نوشته شده توسط پویا رضایی در شنبه 88/4/6 ساعت 12:42 صبح موضوع | لینک ثابت

ادامه مطلب...

نظر  

نوشته شده توسط پویا رضایی در شنبه 88/4/6 ساعت 12:37 صبح موضوع | لینک ثابت

قدر تو آرزوی شب من نرم آغوش توه معنی ی بودن من لمس تن پوش تو ه   برای نفس کشیدن هوای تو رو می خوام واسه فصل بوسه چیدن لبای تو رو می خوام   دلت از بی کسی خونه می دونم تنها نمی تونه بمونه توی دستای غریبت جای خالی ی یه دست مهربونه   تو که شاهزاده می خواد قصه ی شبهات قدر خوبیاتو هیچکس نمی دونه من همونم که توی حسرت چشمات شب کشی می کنه و غزل می خونه   تویی اعجاز کلام واسه شعر بودنم از تو ه سکوت من از تو ه سرودنم   برای نفس کشیدن هوای تو رو می خوام واسه فصل بوسه چیدن لبای تو رو می خوام

از کسالت کهنه ی آن کسی که نیستی
 

خودت را دوباره تعریف کن
 

خودت را بسپار به روح زندگی

به آبی ی موجهای حادثه
 

به سادگی ی سپید صمیمیت

به آشتی ی ابدی با حقیقتی که از آن گریزی نیست 
 

با سفر خو کن

با مرگ
 

با آواز پرنده ای که از کوچ گذشته
 

با ناله های تار
 

با زجه های وداع
 

با شوق دیدار یک غریبه
 

با بوی موهای یک دوست
 

با لمس خسته ی صبحی به شیرینی ی بیدار یک شب پر عبادت
 

خودت را رها کن از خودت 
 

که اینجا امن است

هر چه هستی باش
دوستت دارم
هر کجا باشی
پشت درد و هوار
کنج هر سلول
زیر گرد و غبار
رنگ هر سایه
سبز هر جنگل
روح هر جمله

هر که هستی باش
دوستت دارم
تا « نمی دانم »
تا « نمی فهمم‌ »
تا خود رویا

دوستت دارم

بهتر از قبله!
سر تر از فریاد!
پیشتر ز دعا!

دوستت دارم

هر کجا باشی
آسمان آبیست
دشت، رنگ خدا
حرف، عطر دعا

دوستت دارم

شکل هر لحظه!
هر کجا باشی
قلب تو اینجا
پیش قلب من . . .

در نفس پیدا !
دوستت دارم
قد مهربانی تو
دوستت دارم
قد دستهای خدا

هر که هستی باش
پا به پای نسیم
در عبادت کوه
با نماز سحر
دوستت دارم

دوستت دارم
قدر شأن سکوت
یک فراموشی
یک نگاه عمیق . . .

دوستت دارم
هرکجا باشی
هر کسی هستی
دوستت دارم . . .

شگفتا!

شگفتا!

وقتی که بود نمی دیدم

وقتی می خواند نمی شنیدم

وقتی دیدم که نبود

وقتی شنیدم که نخواند

چه غم انگیز است که وقتی چشمه ای سرد و زلال در برابرت می جوشد و می خواند و می نالد تو تشنه ی آتش باشی و نه آب

چشمه که خوشکید  چشمه که از آن آتشی که تو تشنه ی آن بودی بخار شد و به هوا رفت

و آتش کویر را تا فت و در خود گداخت

و از زمین آتش رویید و از آسمان آتش بارید

تو تشنه ی آب گردی و نه تشنه ی آتش

و بعد... عمری گداختن از غم نبودن کسی که تا بود از غم نبودن تو می گداخت.

                                                                                                 دکتر علی شریعتی

برای توست عزیزترینم

از تهِ دل میگم برات شعر قشنگ عاشقی
تا بدونی  دوسِت دارم  قد  گلای رازقی

از تو میگم برای تو از تو که تارو پودمی
از تو یی که دغدغه ی دم به دمِ وجودمی

میخوام بگم  برای تو میزنه  نبض  بودنم
تویی تویی دلیل هر شعر و غزل سرودنم

میخوام بگم شقایقی خوب میدونم که صادقی
برای  قلب  عاشقم  بدو ن شک  تو  لایقی

با اون نگاه روشنت خوب دلمو بردی گلم
با  بردن دلم  برام  دنیا رو آوردی   گلم

هم  نفسِ شکفتنم ، دلیل زنده  بودنم،
بیا  بیا که با تو من قفل سکوتو  بشکنم

لبهای سردو خشک من اسم تورو داد میزنه
خونه ی تاریک  غمم  صدای پاتو  کم  داره‎

تنگه دلم، تنگه دلم، فاصله می کشه  منو
بیا  بمون  کنار من دیگه  منو نذار برو

آخ چه قشنگه روزی که فاصله ها تموم میشه
فصل  جدایی  میگذره، شادیا بادَووم  میشه

دست میذاریم تودست هم، میریم به باغ آرزو
کنار هم جا میگیریم،چِش تو چِشِ هم، رو به رو

مثل دو تا کبوتر از لونه ی غم پر میکشیم
میریم تا خونه ی خدا، به هر کجا سر میکشیم

بهم  میگی  دوسَم داری،بهت میگم  دوست دارم
دوسِت دارم،دوست دارم،دوست دارم،دوست دارم

وقتی  نگاهم  میکنی با اون  چِشای  مخملی،
زنده و فرخنده میشم، میمیرم از خوشی ولی

با گرمیِ  آغوش تو خورشید و از یاد میبرم
دستای داغ و آتیش تنت رو با جون می خرم

چشم میدوزم به اون چِشات،جون میگیرم ازاون نگات
سر میذارم رو شونه هات،تازه میشم با خنده هات

خلاصه می خونم برات شعر قشنگ  عاشقی
تا بدونی  دوسِت دارم  قد  گلای  رازقی

نظر  

نوشته شده توسط پویا رضایی در جمعه 88/4/5 ساعت 9:46 عصر موضوع | لینک ثابت

قلب شکستـــــــــــه

درخانه ی ما،هروقت چیزی می شکند،حتی اگر

یک بشقاب معمولی باشد

پدرمی گوید:زیبابود!

مادرمی گوید:حیف بود!

خواهرمی گوید:گران بود!

برادرمی گوید:قضاوبلابود!

اما هرکدامشان روزی چندبارباحرف هاوحرکات خود،

قلب کوچک مراکه کوچک ترین عضوخانواده هستم،

می شکنند

ویک«اخ»هم نمی گویند!

دختری با مادرش در رختخواب                          درد ودل می کرد با چشمی پر ز آب

گفت مادر حالم اصلا ً خوب نیست                     زندگی از بهر من مطلوب نیست

گو چه خاکی را بریزم بر سرم                            روی دستت باد کردم مادرم

سن من از 26 افزون شده                               دل میان سینه غرق خون شده

هیچکس مجنون این لیلا نشد                         شوهری از بهر من پیدا نشد

غم میان سینه شد انباشته                           بوی ترشی خانه را برداشته

مادرش چون حرف دختر را شنفت                    خنده بر لب آمدش آهسته گفت

دخترم بخت تو هم وا می شود                      غنچه ی عشقت شکوفا می شود

غصه ها را از وجودت دور کن                          این همه شوهر یکی را تور کن

گفت دختر:مادر محبوب من                         ای رفیق مهربان و خوب من

گفته ام با دوستانم بارها                            من بدم می آید از این کارها

در خیابان یا میان کوچه ها                          سر به زیر و با وقارم هر کجا

کی نگاهی می کنم بریک پسر                    مغزیابو خورده ام یا مغز خر؟

غیر از آن روزی که گشتم همسفر                با سعید و یاسر و ایضا ً صفر

با سه تا شان رفته بودیم سینما                  بگذریم از ما بقیه ماجرا

یک سری ، هم صحبت یاسر شدم               او خرم کرد، آخرش عاشق شدم

یک دو ماهی یار من بود و پرید                      قلب من از عشق او خیری ندید

مصطفای حاج قلی اصغر شله                     یک زمانی عاشق من شد بله

بعد هوتن یار من فرهاد بود                         البته وسواسی و حساس بود

بعد از این وسواسی پر ادعا                       شد رفیقم خان داداش المیرا

بعد او هم عاشق مانی شدم                   بعد مانی عاشق هانی شدم

بعد هانی عاشق نادر شدم                      بعد نادر عاشق ناصر شدم

مادرش آمد میان حرف او                        گفت ساکت شو دگر ای فتنه جو

گرچه من هم در زمان دختری                 روز و شب بودم به فکر شوهری

لیک جز آنکه تو را باشد یک پدر               دل نمی دادم به هر کس این قدر

خاک عالم بر سرت، خیلی بدی               واقعا ً که پوز مادر را زدی

دوباره دل هوای به تو بودن کرده

 

 نگو این دل دوری عشقتو باور کرده

 

 دل من خسته از این دست به دعا ها بردن

 

 همه ی آرزو ها با رفتن تو مردن

 

حالا من یه آرزو دارم تو سینه

 

 که دوباره چشم من تورو ببینه

 

واسه پیدا کردنت تن به دل صحرا می دم

 

 آخه توی هفت آسمون تو تک ستاره ی منی

 

 به خدا راز دو تا چشماتو به دنیا نمی دم

 

 حالا من یه آرزو دارم تو سینه

 

 که دوباره چشم من تو رو ببینه

باز دو تا چشم منتظر خیره شدن به آسمون

 

دنبال اون ستاره که بدون نام ِ و نشون

 

پیش غم تنهاییام ستاره ها چقدر کم اند

 

از سر دلخوشی دارن به همه چشمک میزنند

 

غافل از اینکه این پایین قلبی اسیر ماتمه

 

حسرت و غصه های اون قدر تموم عالمه

 

شیشه صبروحوصله اش شکسته با سنگ عذاب

 

روزای شاد و رنگیش هم یه سر شده تاروخراب

 

دیگه نمونده دلخوشی واسه دل اسیر غم

 

مهم اسیر بودنشه فرق نداره زیاد یا کم

 

فکر میکنی نبودنت کم دردیه نه به خدا

 

تحملش سخته واسم تحمل جداییها

 

نمی دونم که آسمون ابریه یا دو چشم من

 

نمیذارن ببینمت ستاره قشنگ من

 

حالام نه آرومه دلم نه خواب به چشمونم میاد

 

دلم داره داد میزنه میگه فقط تورو میخواد

 

چی بهش بگم آروم بشه دست از سر من برداره

 

چی میشه گفت به قلبی که برای تو بی قراره؟؟

 

باز هم تا نزدیک سحر ستاره ها رو میشمرم

 

تو آخرین ستاره ای که دل به عشقش میسپرم

 

میخوام یه چیزی رو بگم دلم میخواد خوب بدونی

 

دنیا م اگه تموم بشه بازم تو قلبم می مونی

نظر  

نوشته شده توسط پویا رضایی در جمعه 88/4/5 ساعت 9:45 عصر موضوع | لینک ثابت

نظر  

نوشته شده توسط پویا رضایی در جمعه 88/4/5 ساعت 6:55 عصر موضوع | لینک ثابت